တေလ်ာက္လွည့္လည္ခရီးသြားေဆြးေႏြးႀကသဗ်။အဲ----မယ္ရီလင္းၿပည္နယ္ကိုေရာက္ေတာ့
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ဘာမွန္းမသိရွာတဲ့၊ အႏူလက္နဲ႔ေရႊခြက္ႏိႈက္သူ၊ယူဆြတ္ၿမထူးဆီကိုအေႀကာင္းႀကားပါတယ္။
ႀကံဳတံုးေလးယူဆြတ္ကိုဆံုးမရမယ္လို႔ဆံုးၿဖတ္ႀကတယ္။
“ယူဆြတ္ၿမထူး၊မင္းအေနနဲ႔နည္းနည္းေလးသတၲိရိွပါ။ခိုင္ၿမင့္ၿမတ္၊မိုးကဲ၂၀၆ေတြဘာေတြလုပ္မေနနဲ႔။
ေဒါက္တာစိန္ဝင္းသမီးကို ပိုးမရလို႔လည္းအသဲကြဲမေနနဲ႔။သူမ်ားကိုေစာ္ကားထားတာေတြလာေရာက္
ေတာင္းပန္မလား၊ပါးရိုက္ခံမလား၊မင္းဘဝအဆင္မေၿပလြန္းလို႔လုပ္တာ၊ငါတို႔နားလည္ပါတယ္”ဆိုၿပီး
ကိုသန္းဝင္းႀကီးကကမ္းလွမ္းတယ္ဗ်။ ယူဆြတ္ၿမထူးတေယာက္ရပ္ေနရင္းက ရွဴရွဴေတြေပါက္က်တယ္ဆိုပဲ။
ဆင္ၿဖဴမ်က္ႏွာဆင္မဲမႀကည့္ဝံ့ဆိုသလို၊ေဆာက္တည္ရာမရ၊ေၿပးစရာအေပါက္ကိုရွာသတဲ့။
သူ႔အိမ္ရွင္၊ရင္ေအးႀကီးက အိမ္ေနာက္ေဘးမွာ အိမ္သာက်င္းအသစ္တူးခိုင္းေနတာေႀကာင့္၊
သူ႔မွာအႀကံရသြားတယ္။“အိမ္သာက်င္းထဲမွာသံုးရက္ေလာက္ပုန္းေနပါရေစအိမ္ရွင္ႀကီးခင္ဗ်ား”လို႔
တုန္တုန္ရင္ရင္နဲ႔ေတာင္းပန္ရွာတယ္။အိမ္ရွင္က“ယူဆြတ္ရယ္-အိမ္လခမေပးႏိုင္ရင္ေနပါ။ခ်ီးတြင္းထဲမွာ
ေသေနမွ ႏိုင္းဝမ္းဝမ္းေခၚေနရအံုးမယ္။မလုပ္ပါနဲ႔”လို႔ၿငင္းသတဲ။ယူဆြတ္ၿမထူးခင္ဗ်ာ-ေၿပးစရာေနမရိွ၊
ေနစရာအိမ္မရိွ၊ေအာ္--မယ္ရီလင္းမွာအသုဘက်င္းမရရွာတဲ့ယူဆြတ္ၿမထူးေရ-အမွ်-အမွ်-အမွ်
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.